Och, de kok van le plat préfére, hij deed mijn hart smelten. Zoals hij de frieten met een centimeter op maat sneed & varend op de Seine heerlijke gerechten kon bereiden. Smoorverliefd. Maar veilig van een afstandje, met de beeldbuis ertussen.
Vandaag zag ik hem al zappend opeens weer. Hij bakte een taart met witlo(o)f.
Iets met makkelijke gerechten. Ik houd helemaal niet van quiches, en witlof, mwôah...
misschien gecaramelliseerd met pecannoten. Maar zo?
Maar dat accent, zodra de belgen over 'groentjes' beginnen ben ik verkocht.
Ik was aan de buis gekluisterd.
In Brussel gaan wonen is misschien toch wel een heel goed idee, Frans & Vlaams, mijn beste vriend woont er.
En die tongval. Het gaat vandaag geloof ik helemaal niet over eten, maar eten bereiden terwijl er met een Vlaamse tongval over wordt verteld.
Het doet mij in ieder geval net zo goed watertanden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat jammer, geen witlof. Ik heb dit weekend een witlofquiche gebakken. De witlof gecaramellisseerd, Op de bodem lekker wat Dyon mosterd uitgesmeerd. Plakken heerlijke gekookte ham, gruyere kaas gerast over de ham.Witlof rangschikken. Een mengsel van eieren,room peper en zout. In de oven. Nou dit smelt op je tong.
BeantwoordenVerwijderenBlijf lekker schrijven en koken ,ik geniet van je blog.
Groetjes,
Helma