De scherpe zing van een pittige blauwe kaas, met de de zoetheid van een stoofpeertje, het lichte ijzertje van de laatste snijbiet en de bijna romige notensmaak van een walnoot die in de Zuidelijke zon is opgegroeid. Een glas volle fruitige rode wijn erbij en mijn smaakpapillen zijn gelukkig.
Dezelfde balans zocht ik in de herfstsoep die ik maakte vandaag... Gecarameliseerde uitjes, een lepeltje verse dragon, bietjes (gele); aards en zoetig tegelijk, sinaasappel en een pompoen, die helaas niet mooi genoeg gerijpt was om de soep de juiste diepte te geven. Helaas want dan is het de perfecte vegetarische soep. Een flinke scheut kippenbouillon zou wonderen doen, maar dat wilde ik nu juist niet.
Drank dan? Vaak de oplossing voor alles maar nu even niet. Voldoende zout, een flinke scheut gepofte knoflookolie, een lepel Japanse azijn en 2 lepels honing hebben het hem toch gefixed geloof ik... Om mijn laaste gene tot serveren weg te nemen heb ik er een smeersel van met salie geroosterde pompoen-romige yoghurt & verse kervel bij gemaakt voor op de bijgeleverde crostini.
Over de paddestoelensoep heb ik niet getwijfeld, maarja...gevogeltebouillon, uitje, paddestoelen, massala, veel room. Om met mijn opa te spreken, daar krijg je stoeptegels nog lekker mee. En dan een crostini met geconfijte uitjes....Als ik er niet net de hele morgen boven gehangen had ging ik nu een kommetje eten.
Maar ik ga Julie & Julia afkijken met een geweldige Merryl Streep.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten