de pasteibakkerij

Ik had er al over geschreven: De Pasteibakkerij.
Maar ik eet nu al dagen tijdens het koken een warme zuurdesemtoast met ganzenrillette..
Is er een betere snack?
En vanavond moest er gegeten worden, maar liever geen boodschappen gedaan..
Werd een pastaatje met groene boontjes uit de vriezer, doperwtjes, tuinbonen, dat werk, handje Parmezaan, scheutje slagroom...
Op zich niks mis mee,
maar terwijl ik in de ijskast naar een restje room zocht, werd er naar me geknipoogd vanaf de middelste plank:
opperste verleiding.

Een gevuld ganzennekje met pistachenootjes!
Even aangebraden, stukje knapperig brood.
Flinke hoeveelheid boontjes, bij gebrek aan slablaadjes.
Geluk zit in een klein nekje.

De mademoiselles hebben dapper de pasta soldaat gemaakt.

Ik wil bij deze een open sollicitatie schrijven:
Geachte mevrouw & meneer van de pasteibakkerij.
Komen jullie een keer winkeltje spelen in ons kookatelier?

le photo

Madame in al haar glorie.
De naam van de fotografe volgt snel,
speciaal gefotografeerd voor Mijn Geld van de ING.

slagers

Ik heb een zwak voor slagers.

Gisteren op bezoek chez Caulils bij Floris Brester & Diny Schouten ging mjjn hart weer sneller kloppen.
Als je met zoveel liefde over je producten praat..

En dan de slagerschorten.. Madame Diny in een prachtig gestreept exemplaar, een schortjurk met groene streepjes en Mr Floppie in een een schouder exemplaar van krispend wit katoen. Geweldig.
Worst die met liefde in kleine plakjes wordt gesneden.
Boudin blanc met morilles, stukje bloedworst, gekookte worst, rillette, potjevlees en een keur aan pâté's.
Die piepkleine blokjes gelei!!

Gewoon geweldig.

Ik overweeg serieus om een tijdje te gaan stagelopen bij mijn favoriete slager. Ja net als Julie van Julia. Hoewel de betovering voor hen die slager zijn dan wellicht wat minder magisch wordt.
Ik blijf gewoon omrijden voor osseworsten, venkel- & kalfsworstjes Beemster landvarken en duimdikke entrcôtes naar de Wakkerstraat, volg de pasteibakker voor de peterselieworstjes, boudin blanc..

Uit enthousiasme heb ik een geitenbokje besteld, kan ik komend weekend direct met mijn slagersdriften aan de slag,
Maar laten we rustig beginnen met een saté kambing. Binnenkort salade met rosé gebraden geitenbout. Met pasen geitenkoteletjes met salsa verde en nieuwe aardappeltjes. Geitengehaktballetjes.....

smaken vangen

Iets dat in je herinnering geweldig smaakte doen herleven.
Ik ben dol op worteltaart, of beter carrot cake.
Op mijn eerste trip naar Londen, lang geleden, ben ik me compleet te buiten gegaan aan de carrotcake, minstens 2 x per dag in allerlei variëteiten. De beste variant heeft nog een lichte bite van de nootjes, is lekker smeuïg van de wortels, toch luchtig, kruidig door de kaneel en wordt gecomplementeerd met een zachte romige laag citroen-roomkaas.
Een stukje is een maaltijd op zich, en na een slechte variant taal ik er echt maanden niet meer naar.
Maar nu lonkte die smaak al weken.
Nadat ik net een verantwoord ontbijt naar binnen had gewerkt knipoogte er een prachtexemplaar naar me vanuit een vitrine. Dat kon ik toen echt niet aan, maar snel...snel....
Tijdens speurtochten door mijn vele kookboeken bleef mijn oog steeds vaker hangen op een carrot cake recept.
En toen kwam er een telefoontje met een last minute bestelling voor mini-cupcakes, maak maar iets lekkers. HA!!
Nu was mijn tijd!
Ik raspte verse penen, sneed pecannoten aan stukken, sneed 2 gedroogde abrikoosjes ragfijn.
Snufje kaneel, bakmeel, zout, boter, suiker, ei.
Even in de oven en ja hoor, perfectie in een cupcakepapiertje, dikke laag roomkaas erop met citroen & poedersuiker.
Voor thuis heb ik de rest van het beslag in een ovenschaal gedaan.
Na 2 stukken gisteren en net één voor het ontbijt ben ik voor de komende weken wel weer compleet verzadigd.
Maar zeeeer, zeer tevreden.
Omdat ik zo content ben over het recept geef ik de exacte formule nog niet prijs,
Madame Charlotte exclusive, voel je vrij om een taart te bestellen.
En wellicht ooit, in een kookboek....

koken?

Er wordt deze week hier thuis helemaal niet echt gekookt.
Afgehaald en uit-gegeten, dat dan weer wel!

Gisteren nog, lekkere pittige saag paneer en lam korma bij de Indiër gehaald, met versgebakken naan.
Die naan was top, verder was het eten het adres van deze man niet echt waard.
Hoewel, hij had wel een heel mooi verhaal over de lente in zijn land.

Op de Ten Kate markt moet je zijn voor de humus! En die groentenman met die weelderige oren heeft alles wat je hartje begeert.
(moet je wel een seizoensgebonden hartje hebben)

Wijze les, koop nooit maar dan ook nooit doperwten in een blik als die in de diepvries op zijn, Ik dacht nog lekker retro. We zijn momenteel toch soort van aan het kamperen. En verder zit er in de pasta heerlijke crème fraîche, citroen en veel Parmesan, Vergeet het maar. 3-werf yuk! Melige hap. Tenzij je met een blikopener in een tent al 2 dagen niks hebt gegeten en je ten einde raad bent. Nooit geen doperwtjes uit blik nemen.

Verder ben ik nooit kritisch op de kookkunsten van hen die me bij zich thuis te eten vragen, echt niet! Ik geniet ervan als iemand voor me kookt, neem bloemen voor je mee. Dus, doe!
Ook als je doperwtjes uit blik serveert ook al doet bovenstaande anders vermoeden.

Vandaag vieren we de arabaische lente in ons kookatelier en daar hoop ik morgen thuis de restjes van op te snoepen.
Je eigen take-away creëren is wel zo fijn...
Ergens volgende week ga ik wel weer eens thuis koken, u hoort van mij!

die lasagne, deel 1 & 2

Je maakt mijn kleinste mademoiselle niet gelukkiger dan de boterhammen in haar lunchtrommel te vervangen door restjes van de avond ervoor. Stukje kip, restjes pasta, cous cous en zelfs een koud stuk lasagne. En blijkbaar doe ik niet alleen haar daar een plezier mee. Haar vriendinnen snoepen mee.
En vertellen thuis dat ze ook die lasagne willen eten,
1 van de mama's heeft me nu al te vaak om het recept van Zazi's vegetarische verjaardags lasagne moeten vragen.
En ik roep steeds zoiets van: gewoon tomatensaus, beetje bechamel & oude kaas.
Maar toen we vanmiddag thuis kwamen, nog ibbelig van een pompstation lunch en ik snel vast tomatensaus opzette.
Dacht ik, gewoon tomatensaus....
Deze maakt of breekt wel de lasagne, dus bij deze...
Snipper 2 uien en 2 penen heel fijn.
Verhit olijfolie, een lepel of 5 in een pan met een dikke bodem.
Stoof op laag vuur de ui met de wortel, steeds omscheppend tot ze lichtbruin kleuren.
Neem de tijd, kan wel 10 minuten duren.
Voeg een theelepel gedroogde tijm toe, een verkruimeld gedroogd salieblaadje,
een scheut gepofte knoflookolie (een heel fijn gesnipperd teentje knoflook kan ook)
Breng dit vast pittig op smaak met versgemalen peper en zout.
Blus met een half glas wijn, liefst rode.
Schep er dan 2 blikken tomatenblokjes bij, liefst polpa van mutti.
En nog 1 blik opnieuw gevuld met water.
Breng alles met nog een lepel zout aan de kook en laat minstens een uur zachtjes doorkoken.

Wij aten dit met hele dunne spaghettisliertjes en veel versgeraspte Parmesan, maar ik gebruikte dit ook als basis voor de lasagne. Nu alleen nog zelf bechamel maken, ik vertel morgen hoe ik dat doe.

Ja,ja, morgen morgen......
Als je toch echt NU vast lasagne wil maken, check dan http://www.rtl.nl/huistuinkeuken/topchef/home/Arla.xml en die geitenkaassaus met melk. Die maak je dan zonder geitenkaas. Wissel af met plakken lasagnevellen en veel geraspte oude kaas.
In de oven op 180 graden voor een minuutje of 30.

nog eentje dan....

Er was een goudbruin gebraden kip. Er waren krokant gebakken aardappeltje in de schil.
We klussen ons hier thuis een slag in de rondte dus een goed maal hadden we wel verdient.
En daarbij, nou vooruit, nog 1 x...
Een pompoen, want bij die zachte kip, die krokante en toch licht zoete aardappeltjes.
En bij gebrek aan verse sla
Leek me pompoen toch wel erg lekker.
Pompoenpuree dit maal.
Pompoen in blokjes, gaar gekookt.
Met de pureestamper fijnmaken
Klontje boter erdoor, scheutje gepofte knoflookolie,
klein snufje kaneel, chilivlokken en fleur de sel.

Ik ben dus toch nog niet helemaal klaar met de pompoenen,
toevallig staan er hier nog een paar.
Misschien roosteren en door een couscoussalade met venkelworstjes van de worstmaker.

keukengereedschap

Een van de fijnste rubrieken in kookbladen vind ik de overzichtsfoto's van de favoriete tools van door mij zeer gewaardeerde medekokers. Hun favoriete mesje, de perfecte rasp, de dunschiller.
Ik heb ervan geleerd, ook door goed om me heen te kijken.
De keukenpincet is bij mooi koken nu echt favoriet,
de klassieke dunschiller staat met stip op 1. Dan een paar fijne messen.
Dat plastic schrapertje waar je elk kleverig spul zo mee uit de kom of van de werkbank haalt.
Een pannenlikker, de garde met dat fijne siliconen handvat die ze niet meer verkopen.

En ik ben nu een relatie aan het opbouwen met mijn nieuwe rasp; de microplane.
Ik weet het, oud nieuws.
Maar het was geen liefde op het eerste gezicht.
Toen iedereen dol werd op deze voormalige hout & metaalrasp bleef ik nogal gehecht aan mijn ouderwetse roestvrijstalen geval.
Gewoon een mooi klassiek rechthoekig ding.
Voor veel gerasp is er ook nog de keukenmachine en mijn zyliss molentje voor de kaas is ondanks dat hij bijna uit elkaar valt, echt onvervangbaar.
Maar ik ben toch overstag gegaan, als iedereen zo lyrisch is de hele tijd.
Ik heb er bij Duikelman toen ik er toch op strooptocht was 1 uit het rek gegraaid.
Hij hing een tijd te acclimatiseren in de keuken, en nu moet ik toegeven:
hij blinkt uit in het fluks fijnraspen van gember en kleine teentjes knoflook.
Dan kan ik het wel allemaal hardnekkig heel fijn blijven snijden, maar dat ik dat snel en kundig kan weet iedereen nu wel.
En zo snel als de microplane kan ik het niet.
Hij mag dus blijven en heeft zijn plaats veroverd tussen de andere gereedschappen boven het aanrecht.
Dat lelijke handvat met schreeuwerig zijn naam erop achter een rood geruit pannenlapje.