ode aan de aubergine

Het blijft een beetje een gek ding; die donkerpaarse schil en dat vruchtvlees.. Als je er rauw in hapt is het gewoon vies! De meeste groenten zijn ook rauw heel smakelijk of geven je in ieder geval de hoop dat er glorie (lees een fijne smaak) in de bereidingsverte schemert. Deze niet.. Als je hem simpelweg kook met wat zout is er nog steeds geen klap aan. Maar met wat geduld is er iets heel verschrikkelijk smakelijks van te maken.
Ik zou er een heel kookboek over kunnen schrijven: Caviar d'aubergine die je maakt door ze langzaam te poffen, melanzane (behoeft geen uitleg), langzaam in de oven gegaarde plakjes die je stapelt met provolone en gefrituurde salieblaadjes, de snelste pasta ooit van Jamie, krokante tempura van aubergine met zoute sojasaus.
De zachte, zoete en tegelijkertijd heerlijke hartige smaak met dat kleine bittertje.

Aangezien mijn dametjes ook (nog) geen fan zijn van deze paarse vrucht heb ik gister dit supersnelle bijgerechtje voor mezelf gemaakt bij de rijst:
Snijd een flinke aubergine in piepkleine blokjes. Bestrooi ze met zout. (even laten staan als je tijd hebt maar zo niet, niet!). Verhit wat rijstolie of zonnebloemolie in een dunne koekenpan of wok. Bak de aubergineblokjes al omscheppend op hoog vuur rondom goed bruin. Als je niet direct goed omschept zuigen de blokjes aan een kant alle olie op en om goed door te bakken heb je dan extra olie nodig. Direct scheppen voorkomt dat het te zwaar en te vettig wordt.
Als ze goed zijn gekleurd doe je er 4-5 eetlepels oestersaus bij, bestrooi je aubergines ruim met chilipoeder. Ik had hele lekkere Japanse met zwarte sesamzaadjes erdoor staan.
(Ga het direct in het assortiment opnemen van de webwinkel: we gaan dit najaar open!!!)
Nog even doorbakken, proef of ze gaar zijn. Bestrooi met wat fijngesneden bosui. Gelijk opeten.
Van dit met witte rijst wordt ik al blij, maar gisteren bakte ik die rijst even op met wat gember, rode ui, blokjes courgette, vegetarische stukjes van meneer Heijn en wat sojasaus. Helemaal niet vies.