topinambour

Het wordt weer eens tijd voor een lofzang,
en om een lof toegezongen topinambour nu op zijn Hollands aardpeer te noemen is ook weer zo wat.
Op het eerste gezicht is het geen blinde liefde, ze zijn een beetje knobbellig en bonkerig.
Maar zoals bij een slecht aangeklede woest aantrekkelijke man: kleren kunnen uit en dat knobbelige en dat onaantrekkelijke schilletje ook en dan kun je er van alles mee,
Soep van koken, een heerlijke zachte puree maken, heel dun gesneden rauw door de salade.
Hij heeft iets van een een artisjok met een vleugje witte peper.
Ik vind ze geroosterd uit de oven geweldig, met olijfolie & fleur de sel.
Even in blokjes snijden, oven op 220 graden, omhusselen met de olie en het zout.
Zo'n 20-30 minuten.
Dan zijn ze mooi bruin, zelfs licht gecarameliseerd van buiten door de eigen suikers en boterzacht van binnen.
En dan eet je ze met...we snoepen ze eigenlijk meestal zo van de plaat.
Maar het zou door de pasta kunnen, bij kalfsworstjes, in een salade.
Geweldig.... en ik las laatst over een combinatie met coquilles, oh la la.

Gisteren heb ik ze na het roosteren met wat gele biet & pompoen in een groententaartje gestopt met een ei-ricotta basis.
Dat had verder niets anders meer nodig.