De eerste hapjes waren achter de rug, nu was het tijd voor een serieuze smaaksensatie.
Niet te knapperig of krokant, maar zeker geen gepureerd liflafje zonder pit.
Een flinke steak kan eventueel in tartare vorm, maar een warm hapje gaat er zoals de wind nu door de bomen waait wel in.
Dus na wat heen en weer wankelen naar de buurtwinkels werd het nu tijd om weer eens serieus naar de andere kant van de stad te rijden voor iets lekkers.
Een venkelworstje van slagerij de Wit met geconfijte uitjes. Heerlijk.
Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen.
Glaasje wijn erbij... Geluk kan zeker op een bordje liggen.
Ik mijmer nu al over de maaltijden van de komende week. Zachte kip, gestoofd in massala met kokos. Een stampotje met geconfijte zuurkool, een melanzane. Het leven lacht me weer toe.
En meer dan 1 worstje kan ik toch nog niet op, dus vanmiddag na onze goedheiligman te hebben ingehaald had ik ook nog een restje...Hoera!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten