een hapje

Een hapje dient ter verhoging van de feestvreugde. Tussen het praten, drinken en kussen van bekenden door wil je graag iets lekkers in je mond stoppen. Wat dat is hangt af van je gasten.
In mijn geval wil ik de mensen verrassen. Na de 2e hap denken ze, mmmm, wat is dit? Waar komt het vandaan? Het lijkt op iets dat ik eerder at. Maar het is verbazingwekkend lekker....

Zijn ze jong, dat graag iets zoets of lekker zouts. Zacht of krokant. En als het niet van nature aanspreekt dan graag in fellle kleuren of met een leuke glitterprikker erin.
Succes verzekerd.

Dan de grote mensen. Daarbij hangt het af van hun eetgeschiedenis. Wat vinden ze lekker en wat zijn ze gewend? Als ze normaal een kratje bier en een zak chips aanrukken (overigens niets mis mee op zijn tijd) kun je ze verleiden met een knapperige crostini. De knakworstjes die men normaal uit blik trekt vervangen door de huisgemaakte van slagerij de Wit. En de biertjes bij brouwerij 't IJ halen.

Als je de mooist verkrijgbare ingredienten in je hapjes verwerkt, wordt iets opeens magisch lekker. Stel je voor:
Een huzarensalade van kort geblancheerde tuinerwtjes, blokjes Opperdoezer ronde en ham van Beemster landvarken. Met een zelfgemaakte mayonaise. Geserveerd in stevige jonge sla-blaadjes. Het is zeker meer werk dan een pak opentrekken uit het saladeschap van een grootgrutter. Maar wat een verschil.

Geef een lieve Marokkaanse vriendin de smaken van haar herrinnering; rozenwatertaartjes en pittige fetarolletjes met munt.

Geef je Poolse vriend een romig glaasje bietensoep.

Geef je lief die amandelkoekjes waarvan hij gaat watertanden.

En geef mij vandaag de bitterballen met kreeft van Holtkamp en een glaasje roze bubbels.